«Υπάρχουν στις αναμνήσεις του κάθε ανθρώπου τέτοια πράγματα, που τα φανερώνει όχι σ’ όλους, μα μονάχα στους φίλους του. Υπάρχουν και τέτοια πράγματα, που ούτε στους φίλους του τα φανερώνει, παρά μονάχα στον εαυτό του, και σε κείνον υπό εχεμύθεια. Μα υπάρχουν, τέλος, κάτι άλλα, που ακόμα και στον εαυτό του ο άνθρωπος φοβάται να τα φανερώσει. Και τέτοια πράγματα ο κάθε καθώς πρέπει άνθρωπος έχει αρκετά. Δηλαδή, όσο πιο πολύ καθώς πρέπει είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολλά τέτοια πράγματα υπάρχουν…»

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ «Το υπόγειο»

Follow @maitr_margarita

 

«Τάχα ένας άνθρωπος, με γνώθι σ’ αυτόν, μπορεί έστω και για λίγο, να εκτιμάει τον εαυτό του;»

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ «Το υπόγειο»

Follow @maitr_margarita

 

“Είμαι άρρωστος άνθρωπος… Είμαι κακός άνθρωπος. Άνθρωπος αποκρουστικός. Άλλωστε, δεν καταλαβαίνω καθόλου, τι αρρώστια έχω και δεν ξέρω ακριβώς, τι μου πονάει. Δεν κάνω θεραπεία, μήτε έκανα ποτέ μου, μολονότι εκτιμώ την ιατρική και τους γιατρούς. Ακόμη είμαι και προληπτικός στο έπακρον ή τουλάχιστον τόσο, ώστε να εκτιμώ την Ιατρική. (Είμαι αρκετά μορφωμένος, ώστε να μην είμαι προληπτικός, μα είμαι προληπτικός.) Όχι, λοιπόν, δε θέλω να κάνω θεραπεία, από κακία. Να τούτο, ασφαλώς, σεις δε θα το καταλάβετε. Εγώ, όμως, το καταλαβαίνω. Δε θα μπορέσω, εννοείται, να σας εξηγήσω, τίνος ακριβώς θα κάνω κακό στην περίπτωση αυτή με το πείσμα μου. Ξέρω καλύτερα απ’ τον καθένα, πως μ’ όλ’ αυτά βλάπτω μονάχα τον εαυτό μου και κανέναν άλλο. Μα, πάντως, αν δεν κάνω θεραπεία ειν’ από πείσμα. Από καιρό πια ζω έτσι…”

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ «Το υπόγειο»