«Να κι εγώ… σε τι ήλπιζα, τι περίμενα, ποιο πλούσιο μέλλον προέβλεπα όταν με το ζόρι ξεπροβόδιζα μ’ έναν αναστεναγμό, με μια αίσθηση μελαγχολίας το φάντασμα της πρώτης μου αγάπης που αναδύθηκε για μια στιγμή μπροστά μου…;»
ΙΒΑΝ ΤΟΥΡΓΚΕΝΙΕΦ «Η πρώτη αγάπη»
Category Archives: Russian Literature
«Υπάρχουν στις αναμνήσεις του κάθε ανθρώπου τέτοια πράγματα, που τα φανερώνει όχι σ’ όλους, μα μονάχα στους φίλους του. Υπάρχουν και τέτοια πράγματα, που ούτε στους φίλους του τα φανερώνει, παρά μονάχα στον εαυτό του, και σε κείνον υπό εχεμύθεια. Μα υπάρχουν, τέλος, κάτι άλλα, που ακόμα και στον εαυτό του ο άνθρωπος φοβάται να τα φανερώσει. Και τέτοια πράγματα ο κάθε καθώς πρέπει άνθρωπος έχει αρκετά. Δηλαδή, όσο πιο πολύ καθώς πρέπει είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολλά τέτοια πράγματα υπάρχουν…»
ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ «Το υπόγειο»
«Τάχα ένας άνθρωπος, με γνώθι σ’ αυτόν, μπορεί έστω και για λίγο, να εκτιμάει τον εαυτό του;»
ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ «Το υπόγειο»
“Οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες κι απαράλλαχτες. Όμως κάθε δυστυχισμένη οικογένεια τη βαραίνει η δική της, η ιδιαίτερη δυστυχία.”
ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ «Άννα Καρένινα»
“All happy families are alike; each unhappy family is unhappy in its own way.”
LEO TOLSTOY «Anna Karenina»
Follow @maitr_margarita
“The more stupid one is, the closer one is to reality. The more stupid one is, the clearer one is. Stupidity is brief and artless, while intelligence squirms and hides itself. Intelligence is unprincipled, but stupidity is honest and straightforward.”
FYODOR DOSTOYEVSKY «The Brothers Karamazov»
«Έπαθε αυτό που παθαίνει κανείς μέσα στο βαγόνι του τρένου, εκεί που νομίζει ότι προχωρεί ενώ πηγαίνει προς τα πίσω, και ξαφνικά ανακαλύπτει ποια είναι η πραγματική κατεύθυνση…»
LEO TOLSTOY «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς»
“I am a sick man… I am a spiteful man. I am an unpleasant man. However, I don’t know beans about my disease, and I am not sure what is bothering me. I don’t treat it and never have, though I respect medicine and doctors. Besides, I am extremely superstitious, let’s say sufficiently so to respect medicine. (I am educated enough not to be superstitious, but I am.) No, I refuse to treat it out of spite. You probably will not understand that. Well, but I understand it. Of course I can’t explain to you just whom I am annoying in this case by my spite. I am perfectly well aware that I cannot “get even” with the doctors by not consulting them. I know better than anyone that I thereby injure only myself and no one else. But still, if I don’t treat it, its is out of spite. My liver is bad, well then– let it get even worse!”
FYODOR DOSTOYEVSKY «Notes from Underground»
maitrandmargarita.wordpress.com 