«Μια μέρα ο Αλλάχ βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά κι έπλασε το Ρωμιό. Μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε. Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι. «Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα. Ας πιάσω να κάμω τώρα τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του.» Και ευτύς, χωρίς να χασομεράει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και το Ρωμιό να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν ως το βράδυ, κανένας δεν έριχνε το κάτω τον άλλον Μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος Ρωμιός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος! « Ο διάολος θα με πάρει, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα πάλι. Τούτοι οι Ρωμιοί θα φάνε τον κόσμο, πάνε οι κόποι μου χαμένοι… Τι να κάμω;» Ολονύχτα δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί, πετάχτηκε απάνω και χτύπησε τις χερούκλες του: «Βρήκα βρήκα» φώναξε. Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά, κι έφτιαξε έναν άλλο Ρωμιό, και ους έβαλε στο ταψί να παλέψουν. Άρχισε το πάλεμα. Τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος. Μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Μπαμπεσιά ο ένας, μπαμπεσιά κι ο άλλος… Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν, σηκώνουνταν, πάλευαν πάλι, ξανάπεφταν, ξανασηκώνουνταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν! Κι έτσι ο κόσμος βρήκε την ησυχία του…!»
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Tags: Αλλάχ, ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Ρωμιός, Τούρκος
«Οι δυο του κόρες βγήκαν από την ξώπορτα κρυφά κι ανηφόριζαν κι αυτές, μελαχρινές, παχουλές, με το πυκνό χνούδι στο απανωχείλι και με τις ιδρωμένες μασκάλες τους που μύριζαν μόσκο. Σα να ‘ταν αγρίμια που ήρθε ο καιρός τους, δεν τις χωράει πια το σπίτι, στένεψε το στρώμα, και βγήκαν έξω και ρίχνουν άγριες παρακλητικές ματιές δεξά ζερβά και ζητούν το αρσενικό. Αν ήταν γελάδες, θα μουκανιούταν λυπητερά. Αν ήταν λιόντισσες, θα βρουχιούταν τη νύχτα και θα σειόταν το δάσο. Αν ήταν γάτες, θα κυλιούνταν ανάσκελα στα χώματα και θα ούρλιαζαν απάνω στις στέγες. Μα ήταν γυναίκες, και χαμήλωναν τα μάτια όταν περνούσε κανένας νιος, και χιχίριζαν πίσω του και τον περιγελούσαν:
-Κοίτα τον κακομοίρη πως καμπουρίζει, κοίτα κανιά, χαρά στο λεβέντη!
Και του κρατούσαν κακία γιατί πέρασε και δε ρίχτηκε απάνω τους να τις αναποδογυρίσει στις πέτρες…»
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Tags: Λογοτεχνία, ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, βιβλίο
«Άνοιξε το μικρό βιβλιαράκι, όπως ανοίγουμε στη μεγάλη ζέστη μια πόρτα που δίνει στη θάλασσα. Κι άρχισε πάλι να κολυμπάει και να δροσίζεται μέσα στο άγιο κείμενο. Ξέχασε μονομιάς ποια ρωτήματα τον τυραννούσαν, δεν είχε πια ρωτήματα ο νους του, ξεχείλιζε η καρδιά του απάντηση…»
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Tags: Λογοτεχνία, ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, άγιο κείμενο, βιβλίο
– Το πνεύμα πρόθυμο, είπε, μα η σάρκα…
– Αν ήταν πρόθυμο το πνεύμα, τη σάρκα δε θα τη λογάριαζε, ότι θέλει αυτό την κάνει!
Είχε τόσο θυμώσει γιατί ένιωθε πως κι αυτός του έμοιαζε. Και του μιλούσε τόσο αυστηρά, για να μαστιγώσει και να ντροπιάσει την ίδια του την ψυχή…
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Tags: Λογοτεχνία, ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, βιβλίο