02 May

«Σκεφτείτε: ας πάρουμε λόγου χάρη τα βασανιστήρια: στην περίπτωση αυτή έχουμε το μαρτύριο, τις πληγές, το σωματικό πόνο & κατά συνέπεια όλα αυτά αποσπούν την προσοχή από το ψυχικό μαρτύριο, έτσι που βασανίζεσαι μονάχα από τις πληγές σου, μέχρι τη στιγμή που πεθαίνεις. Όμως ο κυριότερος, ο πιο δυνατός πόνος ίσως να μην είναι από τις πληγές. Ο μεγαλύτερος πόνος μπορεί να είναι το ότι ξέρεις πώς να, σε μια ώρα, σε δέκα λεπτά, ύστερα σε μισό λεπτό, ύστερα τώρα, όλα αυτά θα γίνουν στα σίγουρα… Το να σκοτώνει κανείς ένα δολοφόνο η τιμωρία είναι δυσανάλογη μεγαλύτερη από το ίδιο το έγκλημα. Εκείνον που σκοτώνουν οι ληστές, τον σφάζουν, τη νύχτα στο δάσος ή όπου αλλού, κι εκείνος το δίχως άλλο ελπίζει ακόμα πως θα σωθεί, το ελπίζει ως την τελευταία στιγμή. Εδώ όμως όλη αυτήν την τελευταία ελπίδα σου τη στερούν στα σίγουρα. Εδώ υπάρχει η καταδίκη, κι ο τρομερός πόνος βρίσκεται στο γεγονός πως το ξέρεις πως είναι αδύνατο να την αποφύγεις. Μεγαλύτερο μαρτύριο δεν υπάρχει από αυτό στον κόσμο…»